فروآلیاژها، آلیاژهایی هستند که از آهن و یک یا چند عنصر دیگر تشکیل شده‌اند و شرایط آسان داخل شدن عنصر یا عناصر مورد نظر به فولاد یا چدن مذاب را فراهم می‌کنند. نقش این عناصر می‌تواند شامل اکسیژن‌ زدایی و یا ایجاد ساختار مورد نظر و دستیابی به خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوب برای کاربردهای معین انواع فولاد و چدن باشد.

این عناصر عبارتند از سیلیسیم، منگنز، کروم، مولیبدن، وانادیوم، تیتانیوم، کبالت، نیکل، تنگستن و... افزودن عناصر فوق‌الذکر به‌صورت خالص به آلیاژهای آهن (فولاد و چدن) به دلایل زیر انجام نمی‌شود:

 1- عناصر فوق به‌شکل خالص بسیار گران و هزینه تهیه آنها بسیار زیاد است.

2-  نقطه ذوب عناصر در حالت خالص بیشتر از حالت آلیاژی است و لذا ایجاد دمای مورد نظر برای ذوب علاوه بر ایجاد هزینه‌های بیشتر برای تولید، مشکلات فنی و تولیدی دیگری نیز به دنبال دارد و اصولاً استفاده از فروآلیاژها به‌طور قابل‌توجهی آسان‌تر از افزودن عناصر به‌صورت خالص است.

 اعظم محصولات صنعت فروآلیاژ نظیر فروسیلیسیوم، فرومنگنز، فروسیلیکومنگنز و فروکروم  در صنعت فولادسازی کاربرد دارند و از آنها به عنوان افزودنی در این صنعت استفاده می‌شود .

برای تولید فولادهای آلیاژی، اکسیژن‌زدایی و همچنین تولید چدن‌های خاص از فروآلیاژها استفاده می‌شود. به دلیل افزایش ظرفیت تولید محصول راهبردی فولاد نیاز به احداث واحدهای فروآلیاژ کاملا وجود دارد. طبق آمارها برای تولید هر تن فولاد به ۵.۳ کیلوگرم فروسیلیسیوم و ۱۰ کیلوگرم فرومنگنز و فروسیلیکو منگنز نیاز است.